Onze rondreis door Namibië en Kaapstad

Een reisblog van een fotograaf… Normaal gesproken doe ik daar niet aan, maar over deze rondreis heb ik zoveel te vertellen. Daarnaast waren er veel mensen nieuwsgierig naar onze avonturen. Vandaar dat ik deze blog heb geschreven. Je leest hierin (bijna) alles over onze vakantie in Namibië en Kaapstad. Onderaan staat een selectie van 100 foto’s. We hebben er nog veel meer, maar het was lastig om te kiezen. Geen zin om te lezen? Scroll dan gauw verder voor de foto’s :).

We zouden deze reis eigenlijk al in 2020 maken, maar toen kwam het coronavirus. Onze kinderen zouden toen 6 en 8 jaar oud zijn. Achteraf gezien is het toch wel beter dat we de reis nu pas deden. Zoey en Tygo zijn nu 11 en 9 en dat maakte het toch allemaal nèt iets makkelijker…

Waarom Namibië?
In 2008 hebben Martijn en ik een groepsrondreis gedaan door Zuid-Afrika, Zimbabwe, Botswana en Namibië. Namibië heeft toen het meest ons hart gestolen. Ik heb de hele vakantie nagedacht waarom dat nou eigenlijk zo was. Maar toen we van Windhoek naar Kaapstad vlogen en ik het landschap van Namibië vanuit de lucht zag en dat vergeleek met het landschap in Zuid-Afrika, wist ik het antwoord. Zulke ongerepte landschappen als in Namibië vind je nergens. Honderden kilometers lang kom je niks en niemand tegen. Alleen natuur. Tel daarbij op de bizarre sterrenhemel, prachtige zonsondergangen en wilde dieren die je overal tegenkomt, en je weet waarom wij voor dit land hebben gekozen. Kaapstad kwam er als afsluiter achteraan. Ook hier zijn we 15 jaar geleden al geweest. Maar omdat er vanuit Nederland geen rechtstreekse vluchten naar Namibië gaan, en we toch al via Kaapstad moesten vliegen, kozen we ervoor om op de terugweg opnieuw een paar dagen in deze bijzondere stad te verblijven.

We hebben de reis geboekt bij Out in Africa. We hadden het zelf kunnen doen, maar kozen voor het gemak. Alle vluchten, transfers, huurauto’s en accomodaties hebben zij voor ons geregeld. Hier en daar hebben we wat in de voorgestelde reis aangepast, waardoor het uiteindelijk helemaal geworden is zoals we graag wilden.

https://outinafrica.com

Daktenten
Ons vervoer in Namibië was een Toyota Hilux met twee tenten op het dak, gehuurd bij Bushlore. Wij zijn allesbehalve kampeerders, maar 15 jaar geleden sliepen we ook in een tent en dat was goed bevallen. Dus durfden we het nu weer aan. We sliepen allebei met een van de kinderen in een tent; ik met Zoey en Martijn met Tygo. Alle lakens, slaapzakken, kussens en zelfs handdoeken waren bij de huur inbegrepen. Fijn dat we dat zelf niet mee hoefden te nemen! De auto was uitgerust met een keukentje en toebehoren, koelkast, tafel en stoelen, gasflessen, een watertank en alles wat je verder maar nodig kunt hebben op zo’n reis. Een voordeel was dat we bij het inklappen van de tenten alle beddengoed konden laten liggen. Dat scheelde best wat werk elke dag. We hebben uiteindelijk 12 nachten in de tenten geslapen en dat was een hele ervaring!

Tip van Flip: we bedachten vooraf al dat we geen zin hadden om ‘s nachts de tent uit te gaan om te plassen (ik moet normaal gesproken elke nacht wel een keer). We wisten dat het best koud kon zijn en je moet natuurlijk ook nog eens een trap af, en dat zag ik in het donker echt niet zitten, ook voor de kinderen niet. Ik had speciale afsluitbare plastuiten (Uribag) gekocht en die waren ideaal. Even leeggooien in de ochtend, omspoelen en klaar voor de volgende nacht…

De reis zelf…
Zoals gezegd vlogen we eerst met KLM in ongeveer 11,5 uur naar Kaapstad. Daar kwamen we laat in de avond aan en werden we met een taxi naar een hotel in de buurt gebracht. De volgende ochtend moesten we weer vroeg opstaan en konden we lopend naar het vliegveld voor de vlucht met Airlink naar Windhoek. Deze duurde een kleine twee uur. Begin van de middag werden we op het vliegveld van Windhoek opgehaald door een vertegenwoordiger van Bushlore. Bij Bushlore kregen we bijna twee uur lang uitleg over alles wat kon gebeuren tijdens de reis en wat we dan moesten doen. Van banden wisselen als we een klapband zouden hebben, tot uit het zand graven als we vast zouden zitten, tot banden leeg laten lopen en weer oppompen om ze geschikt te maken voor verschillende ondergronden. En natuurlijk ook over het uit- en inklappen van de tenten en de werking van alle andere kampeerspullen. Met hoofdpijn van alle informatie en het gevoel van ‘waar zijn we aan begonnen?!’ reden we vervolgens voor een nacht naar een guesthouse. Respect voor Martijn, want die moest in dat bakbeest gelijk links rijden in een best drukke stad. Gelukkig had hij dit al vaker gedaan, dus het wende snel.

Die avond hebben we gegeten bij Joe’s Beer House. Heel bekend en bijzonder openluchtrestaurant in Windhoek. Het was koud buiten, maar het eten was heerlijk!

Van Windhoek naar Sesriem
De volgende ochtend deden we eerst boodschappen en reden we vervolgens naar onze eerste bestemming: Sesriem. Onderweg stopten we bij Solitaire, waar we ook de wereldberoemde appeltaart hebben gegeten. De eerste kampeernacht in Sesriem was niet heel fijn. Het stormde en de tenten en auto gingen helemaal heen en weer. De wekker stond ook al om 6.00 uur, om op tijd alles klaar te hebben om als eerste door de poorten van het Nationaal Park te kunnen rijden. We wilden graag Dune 45 beklimmen om de zonsopkomst te zien, maar halverwege vond ik het wel prima. Ik was moe van een paar korte nachten op rij en de zon kwam al op. We zijn gaan zitten in het zand en genoten vanaf hier van de opkomende zon. Toen we daarna al moonwalkend van de steile helling beneden kwamen, moesten we een kilo zand uit onze schoenen schudden. Vervolgens reden we door naar de surrealistische Deadvlei, waar we voor het laatste stukje zandweg de banden moesten laten leeglopen en 4×4 moesten rijden. Dit ging goed, maar dat gold niet voor iedereen. We hebben meerdere auto’s in het zand vast zien staan. 

Van Sesriem naar Swakopmund
De tweede nacht in Sesriem verliep een stuk beter. Eindelijk een beetje normaal geslapen, ondanks de geluiden van oryxen, jakhalzen en hyena’s op het kamp. De tweede ochtend was er geen water in de toiletblokken en moesten we tandenpoetsen met het water uit de watertank. Ik had Zwitsal washandjes van huis meegenomen, waarmee we onszelf konden opfrissen. Vervolgens reden we opnieuw via Solitaire (én de appeltaart) door naar Swakopmund. Daar kwamen we terecht op een erg luxe camping met eigen badkamer. Heel welkom na twee basic nachten in Sesriem. In Swakopmund was het nog wat frisser dan in Sesriem, maar we waren goed voorbereid met de thermokleding die we hadden meegenomen. Die hadden we de volgende dag ook nodig toen we vanuit Walvisbaai een boottocht gingen maken op zoek naar dolfijnen. En die hebben we gezien, net als zeehonden én een walvis. Naast een zeehond kwam er ook een pelikaan aan boord (leuk voor de kinderen!) en als afsluiter van de excursie namen we een kijkje bij de flamingo’s.

Van Swakopmund naar Madisa Camp
Na Swakopmund stonden voor Martijn en ik een aantal nieuwe bestemmingen op het programma. Maar eerst moesten we weer boodschappen doen en voor de eerste keer tanken. Ook dat was een leuke ervaring, want er stonden gelijk een paar mannen klaar om ons het werk uit handen te nemen én de ramen te zemen en de banden te controleren. Alles voor een goede fooi, die ze natuurlijk ook hebben gekregen. Onderweg naar Damaraland bezochten we de gigantische zeehondenkolonie op Cape Cross. Vervolgens reden we voor twee nachten naar Madisa Camp. We kregen een grote kampeerplek toegewezen aan de rivierbedding onder de rotsen, met privé openluchtbadkamer. Het water om te douchen moesten we zelf opwarmen met vuur. Heel bijzonder om te doen! Op Madisa hadden we ook ons eerste zwembad en hebben we uitgerust in de hangmatten. ‘s Avonds beklommen we de rotsen voor een adembenemende zonsondergang. De sterrenhemel was hier (net als in Sesriem) bizar mooi. Langs de rivierbedding zag je van links naar rechts de Melkweg.

Van Madisa Camp naar Palmwag
Palmwag was onze volgende bestemming in Damaraland. Onderweg er naartoe bezochten we de rotstekeningen van Twyfelfontein. Duizenden jaren oud en destijds gebruikt om jonge jagers op te leiden. Op Palmwag hadden we weer een eigen badkamer. Konden we mooi onze koffers uitstallen en uitkloppen van al het zand en stof. De volgende ochtend stond een Damaraland-excursie op het programma. Het was koud in de safaritruck, maar gelukkig lagen er warme dekens voor ons klaar. We hebben zulke mooie landschappen en ook wilde giraffen en zwarte neushoorns gezien. We gingen eigenlijk op zoek naar woestijnolifanten en die troffen we uiteindelijk aan het eind van de middag al drinkend uit een waterput in een klein dorpje. Die avond genoten we weer van de prachtige zonsondergang en sterrenhemel.

Van Palmwag naar Etosha
Na Damaraland volgde de echte safari van deze reis: door Etosha. Daar sliepen we drie nachten op drie verschillende kampen: Okaukuejo, Halali en Namutoni. Etosha is een gigantisch Nationaal Park met een oppervlakte van ruim de helft van Nederland. We hebben hier zoveel dieren gezien: zebra’s, giraffen, olifanten, neushoorns, koedoes, springbokken, impala’s, gnoes, struisvogels, oryxen, een hyena en zelfs twee leeuwen. Die laatste twee zagen we bij toeval, omdat er heel veel auto’s bij elkaar stonden. In eerste instantie zagen we in de verte alleen rotsen, maar toen die bewogen, bleken het leeuwen te zijn. Wat misschien nog wel indrukwekkender was, was het geluid van brullende leeuwen midden in de nacht. Ik heb Zoey er zelfs voor wakker gemaakt, want dit maak je niet snel meer mee… In Etosha hebben we elke ochtend in onze eigen auto een gamedrive gedaan. ‘s Middags gingen we relaxen bij de zwembaden (niet heel schoon en ook best koud) en vervolgens gingen we voor het avondeten nog een keer twee uurtjes rijden. Rondom de zonsondergangen en in het donker zaten we bij de waterholes die bij de kampen lagen. Hier komt dag en nacht van alles langs om te drinken.

Okaukuejo heeft zelfs een livestream op YouTube. Toen wij daar zaten, konden onze families live meekijken. Erg leuk!

https://www.youtube.com/@nwr-namibia/streams

Via Waterberg en Windhoek naar Kaapstad
Na drie dagen Etosha was de laatste kampeernacht bij Waterberg. Dit viel een beetje tegen. We hadden hier geen stroom (gelukkig was de powerbank nog vol) en het was pikkedonker op het kamp. We zijn daarom lekker vroeg de tent in gedoken. De laatste dag reden we weer naar Windhoek waar we in een heerlijke guesthouse vlak bij het vliegveld verbleven. Om 16.00 uur werd de auto daar opgehaald. Het avondeten was inbegrepen: een Afrikaans driegangenmenu. Een heerlijke verrassing! De volgende ochtend bracht de eigenaar van de boerderij, waar de guesthouse een onderdeel van is, ons naar het vliegveld voor de vlucht met Airlink terug naar Kaapstad.

Kaapstad
Aangekomen in Kaapstad haalden we bij Europcar de huurauto op. Helaas een schakelbak, dus Martijn moest nu ook met links leren schakelen. Best een uitdaging op de drukke wegen richting het hotel. Eigenlijk wilden we meteen door naar de Tafelberg, maar bij de receptie van het hotel hoorden we dat de kabelbaan dicht was vanwege onderhoud. En 2-3 uur hiken met twee kinderen (en ook weer terug) zagen we niet zitten. We kozen daarom voor een rondrit met de Hop on Hop off bus. Ook heel leuk! De tweede dag in Kaapstad gingen we met de huurauto naar de pinguïns op Boulders Beach en vervolgens naar Kaap de Goede Hoop. Langs de prachtige kustweg er naartoe zagen we meerdere walvissen zwemmen. Zo gaaf! Bij Kaap de Goede Hoop hebben we eerst de geijkte foto achter het bord gemaakt en daarna klommen we omhoog voor een prachtig uitzicht. De laatste dag in Kaapstad deden we een townshiptour met een privégids door Langa. Dit was behoorlijk confronterend. Vooral toen we binnenkeken bij een weeshuis, waar 30 kinderen werden opgevangen in een nog kleinere ruimte dan onze benedenverdieping. Zoveel armoede. Dan besef je wel hoe goed wij het hier hebben… Die avond/nacht vlogen we terug naar huis. Helaas wisten we al dat dit met 2,5 uur vertraging zou zijn. Maar hey, na alle indrukken en ervaringen van de afgelopen weken, zijn we dat allang weer vergeten!

Feiten en cijfers enzo

• Haar als touw, een huid als schuurpapier, rouwranden onder je nagels, vieze kleren en werkelijk overal zand en stof. Voor een Pietje Precies zoals ik was het soms best even aanpassen.
• We reden gemiddeld zo’n vier uur per dag, voor 80-90% over gravelwegen. Gemiddelde mogelijke snelheid op deze wegen was ongeveer 80km per uur. In totaal hebben we 2700 km afgelegd in Namibië.
• Ook buiten de nationale parken hebben we veel wild gezien, zoals oryxen, dikdiks, bavianen, springbokken, pumba’s, etc.
• Het telefoonbereik en de WiFi waren soms heel slecht. Martijn had een simkaart met data gekocht om onder andere Google Maps te kunnen gebruiken, maar af en toe waren we op zulke afgelegen plekken, dat we geen bereik hadden. Offline kaarten kunnen dus handig zijn, hoewel je bijna niet verkeerd kunt rijden met zo weinig wegen en verkeer in Namibië. Op een groot deel van de kampen was er in principe WiFi, maar werkte het voor geen meter. We moesten dus best afkicken van het online zijn.
• Op Madisa kwamen we erachter dat we de kentekenplaat aan de achterkant verloren waren. Waarschijnlijk is de houder door het trillen op de slechte wegen kapotgegaan. Op weg naar Etosha konden we in Outjo een nieuwe plaat halen (nog geen 10 euro). Verder hadden we op een gegeven moment een scheur in de voorruit door steenslag. Dit viel gelukkig binnen de verzekering. Behalve dit hebben we geen gekke dingen meegemaakt.
• De brandstoftank had een capaciteit van 150 liter. Hierdoor hebben we maar drie keer hoeven tanken. We hebben geen zorgen gehad of we zonder brandstof zouden komen te zitten. Een liter diesel kostte omgerekend 1 euro.
• Eten hebben we op de kampen grotendeels zelf gemaakt. We hadden twee gasflessen waarop we konden koken en elke kampeerplaats had een braai staan om vuur te maken. We aten onder andere pasta, aardappelen met (blik)groente en rijst. Vlees ging op de braai. We zijn een paar keer uit eten geweest en dat kostte zo’n 40 euro met z’n vieren.
• Voor de fotografieliefhebbers: ik had één camera en twee lenzen bij me. Een Nikon D610 body, die ik voor mijn werk als reservecamera gebruik, en twee Nikon lenzen: mijn trouwe 24-70 en een nieuwe 70-300 die ik vooral voor de wilde dieren had gekozen. Met de 24-70 heb ik de sterrenhemel gefotografeerd. Ook had ik nog een statief en afstandsbediening bij me voor de sterrenfoto’s. Verder heb ik onderweg een groot deel van de foto’s gewoon met mijn telefoon gemaakt.
• Het weer is twee weken lang prachtig geweest. We hebben geen wolkje gezien (behalve de laatste twee dagen in Kaapstad). Op veel plekken was het tussen de 20 en 30 graden overdag, maar de avonden, nachten en ochtenden konden koud zijn (rond 10 graden). We hadden thermokleding bij ons en dat was maar goed ook. Jassen hadden ook niet heel overbodig geweest, maar we hebben het gered met truien.

Wil je nog meer weten over de details van deze reis? Stuur me dan een berichtje op martine@foto-lief.nl.